Danskant is ontstaan uit de Volksdanscentrale voor Vlaanderen (VDCV). Hieronder zetten we in het kort onze geschiedenis even op een rijtje.
1927 : Het ontstaan van de volksdansbeweging in Vlaanderen
In de zomer van 1927 gaan Huig Hofman en Fintje Balleux uit Antwerpen naar een internationaal congres voor wereldvrede in Westfalen. Zij waren de enige Vlamingen onder de 400 deelnemers uit Europa en de verschillende overzeese gebieden. Het was voor hen de kennismaking met zowel de volksdansbeoefening als het bestaan van jeugdherbergen. De bindende kracht van de volksdans zette hen aan om eens terug in Vlaanderen hiervan hun levenstaak te maken. Zo ontstond ook de eerste Vlaamse speelschaar "De Vedelaar", opgericht door Huig Hofman op 24 september 1932 in het op dat ogenblik enige vegetarisch restaurant 'Renova' te Antwerpen.
Wij beschouwen dit als het ontstaansmoment van de volksdansbeweging in Vlaanderen.
De missie en doelstellingen die toen werden geformuleerd :
Het verspreiden van de volksdans, dienstverlenend aan alle jeugdwerk, organisator van propagandafeesten voor volksdans, uitstappen, fietstochten, volksdansbals,...
1935 : Oprichting van het Vlaams Instituut voor Volksdans en Volksmuziek.
In het weekend van 7-8 september 1935 werd in de jeugdherberg Alverenberg te Assent (nabij Diest) het Vlaams Instituut voor Volksdans en Volksmuziek (VIVO) opgericht.
De Vedelaar is medeoprichter en lid en beslist om het opzoekingwerk inzake 'verloren' dansen aan dit nieuwe instituut over te laten. Het VIVO ziet het grootser .... over heel Vlaanderen groepen oprichten, opleiding van dansleiders organiseren en inrichten van cursussen huismuziek en volksdans. In een eigen tijdschrift 'De Speelman' komen uitingen van Vlaamse volkskunst voorop te staan.
Archief 1937
1938 : De oprichting van de Volksdanscentrale voor Vlaanderen
Vragen bij de politieke opstelling van VIVO leiden tot de afscheuring van 'De Vedelaar` in de lente van 1938. Op 5 december 1938 wordt in Antwerpen "De Volksdanscentrale" opgericht met bijna gelijklopende doelstellingen als het bestaande VIVO. Later wordt de naam uitgebreid tot "Volksdanscentrale voor Vlaanderen". Huig Hofman formuleert dan de drie peilers waarop de vereniging gebouwd wordt:
Bewegingsvreugde, schoonheidsaanvoelen en gemeenschapszin.
1940-1950 Moeilijke jaren
In de oorlogsjaren wordt er in moeilijke omstandigheden verder gewerkt. Er groeit een grote belangstelling voor het stijlvol uitvoeren van dansen (afwerking en eenheid in uitvoering) door de opkomst van de Engelse contradans, morris- en zwaarddansen.
Huig Hofman bepaalt het dansprogramma in VDCV en het samenhorigheidsgevoel leidt zelfs tot een vrij uniforme kledij. Met weinig dansleiders wordt een zeer groot aantal initiatieven geleid en VDCV helpt ook bij de oprichting van een Waalse Volksdanscentrale onder de naam “DAPO".
Zwaarddans 1941
Handelsbeurs Antwerpen 1946
De Volksdanscentrale voor Vlaanderen is nu een echte jongerenbeweging (leeftijd tussen 15 en 22 jaar). De ‘Vlaamse Jeugdherbergcentrale' herrijst uit de as met secretaris Piet Kimzeke. De Jeugdgilde wordt omgedoopt tot Jeugdgemeenschap voor Kunstbeleven met secretaris René Kesters. De Volksdanscentrale voor Vlaanderen krijgt als secretaris Jan Wouters.
Deze drie organisaties worden een tijd geleid door éénzelfde persoon, nl. Huig Hofman die hiermee de trekkersbeweging, de volksdansbeweging en de kunstzinnige beweging in één hand houdt.
VDCV past haar statuten aan ingevolge de opgelegde vzw-wetgeving en wordt een vzw op 21 december 1946. Een eigen tijdschrift wordt opgestart eerst onder de naam 'VDCV', daarna onder 'VDCV-leven" en later wordt dit 'Jan Speelman', thans onze ‘Danskrant'.
Er is een grote samenwerking met de Vlaamse Jeugdherbergcentrale voor het inrichten van feesten en kadercursussen.
Periode 1950-1960 Kadervorming en jeudwerk
VDCV werkt als kadervormingsinstituut aan een opleidingscursus voor volksdansleiders en hieraan verbonden verschijnen ook de eerste gedrukte volksdansbundels.
Er is een doorbraak op internationaal vlak met het volksdanscongres van 1958 in Diest. Uitbouw van het programma in de richting van de Balkanlanden en Israël maar evenzeer inzake doelgroepen: dansen met kinderen, jongeren, volwassenen en gehandicapten. Doorbraak in de muzikale sector (zang- en speelblaadjes in het onderwijs). Eindelijk ook doorbraak in het jeugdwerk : alle jeugdbewegingen maken kennis met de volksdans dankzij de VDCV grammofoonplaatjes en volksdansbundels.
Meifeest Hofstade 1951
Congres Diest - Huig Hofman - 1958
Periode 1960-1970 Expansie van didactisch dansmateriaal
Er wordt massaal deelgenomen aan de cursussen en VDCV kan regionaal overal doorbreken waardoor de uitgave van het didactisch materiaal in een stroomversnelling komt.
De opleiding tot dansleider wordt opgesplitst in een technisch-methodisch en een theoretisch-didactisch deel.
1975 VDCV Landelijke Jeugddienst
De subsidiërende overheid verplicht ook VDCV om haar werking vanaf 1975 (invoering van het decreet op het landelijk jeugdwerk) af te stemmen als 'landelijke jeugddienst'. De vroegere ondersteuning als landelijk erkend kadervormingsinstituut valt hierdoor weg. VDCV kent in de periode 1975 tot 1985 een grote bloei inzake het verenigingsleven. Er worden over heel Vlaanderen dansgroepen opgericht die op een solidaire basis en uitsluitend met vrijwilligers werken
.
Nachtegalenpark Antwerpen 1977
Periode 1985-1990 Terugval van de belangstelling voor volksdans en dansgroepen
De viering van 50 jaar VDCV in 1988 verplicht VDCV om ook na te denken over haar verdere toekomst als landelijke vereniging. Het eigen verenigingsleven vertoont de eerste tekenen van vergrijzing en er worden in Vlaanderen steeds meer nieuwe dansvormen aangeboden waardoor de volksdans in de verdrukking komt.
Periode 1990-2000 VDCV verruimt haar werking en wijzigt haar naam in Danskant.
Het duurt nog tot februari 1993 vooraleer de stap gezet wordt naar de verruiming inzake dansvormen en de naamsverandering naar Danskant. De ganse basis van de vereniging krijgt hiervoor ruime kansen tot inspraak.
In februari 1994 stellen we vast dat de gebouwen in de St. Vincentiusstraat niet meer beantwoorden aan de huidige noden voor onze werking en besluiten we om te verhuizen. We vinden een nieuwe geschikte secretariaatsruimte in Diest waar we in de loop van 1997 intrekken.
In de loop van het jaar 2000 wordt een deel van het nieuwe secretariaat in Diest omgebouwd tot geschikte dansruimte en wordt het opzet van stichter/voorzitter Huig Hofman om in eigen huis te kunnen dansen ook verwezenlijkt.
Periode 2000-2005
Danskant past haar werking herhaaldelijk aan naar aanleiding van de snel op elkaar volgende decretale bepalingen van het Vlaams Jeugdbeleid. De missie en de doelstellingen worden duidelijker geformuleerd en een driejarig beleidsplan zorgt voor een nieuwe toekomstgerichte werking.
Dit leidt tot een sterke drang naar tal van vernieuwende dansprojecten. Danskant werkt binnen het jeugdwerk actief mee aan de oprichting van het Steunpunt Jeugd en wordt lid van de nieuwe koepelorganisatie FOK (federatie van organisaties voor kunsteducatie).
Terzelfdertijd wordt eind 2003 de koepel FORUM voor pluralistisch jeugdwerk -voorheen FOJOD waarbij Danskant (VDCV) mee bij de oprichting betrokken was begin jaren ’70- opgeheven.
Vanaf 2003 organiseert Danskant geen internationale uitwisselingen meer. Vanaf 2005 worden initiatieven genomen om meer lokale danswerkingen te betrekken bij de werking van Danskant.
Periode 2006 tot 2010
In 2006 zoekt Danskant naar een passende samenwerking met het fenomeen van de boombals doch zonder positief resultaat. De groei van het aantal aangesloten lokale danswerkingen maakt het mogelijk om meer danskampen te organiseren voor kinderen en jongeren.
In 2008 worden de eerste initiatieven genomen om voortaan ook beeldmateriaal via onze website aan te bieden (youtube doet z’n intrede). Hiermee wordt een stap gezet naar een volgende periode waarbij wij naast onze ondersteuning met kwaliteitsvolle dansmuziek en dansbeschrijvingen ook beeldmateriaal aanbieden om de drempel naar het dansen te verlagen.
Vanaf 2009 worden de opleidingscursussen van dansanimator, dansdocent en dansinstructeur bijgestuurd en in handen gegeven van een jonge ploeg medewerkers die de fakkel overnemen.
Eind 2010 geeft ook Bert Blancquaert - die vanaf 1987 de coördinatie van Danskant heeft verzorgd- de fakkel door aan een nieuwe jonge kracht Waut Hespel.
Augustus 2011
Na veertien jaar (1997) moet Danskant haar landelijke secretariaat noodgedwongen opnieuw verhuizen. Het gebouw in Diest met annex de mooie danszaal werd verkocht.
We slaan onze tenten op in Mechelen deze keer. Mobiliteit was een van de argumenten om een landelijk secretariaat in te richten op 100 meter van het station van Mechelen
(Stationsstraat 31/1, 2800 Mechelen)
2013: Danskant wordt een cultuureducatieve vereniging
Op 1 januari 2013 begint voor Danskant vzw een nieuw hoofdstuk in haar bestaan. Door een wijziging in het decreet op het Vlaams Jeugd- en Kinderrechtenbeleid, is Danskant niet langer louter een erkende landelijke jeugdvereniging, maar mag Danskant zich een cultuureducatieve vereniging noemen. Dat betekent dat Danskant na al die jaren eindelijk erkenning krijgt voor haar expertise en actieradius in het onderwijsveld.”
2020: Terug naar Antwerpen
Nieuwe werkmethodes (digitalisering, telewerk...) en de nakende besparingen opgelegd door de Vlaamse Overheid deden ons besluiten om te verhuizen naar een kleiner en goedkoper kantoor. (vlakbij het Centraal station van Antwerpen)
Na 23 jaar keren we terug naar Antwerpen, waar het ruim 80 jaar geleden allemaal begon.
Quellinsstraat 49
2018 Antwerpen
2020-2021: Corona-jaren
Zoals alle organistaties in Vlaanderen had de werking van Danskant vzw zeer te lijden onder maatregelen die werden uitgevaardigd door zowel de Vlaamse- als de federale regeringen. Heel wat van onze activiteiten konden/mochten niet doorgaan. Dit had niet enkel een financiele weerslag op onze werking maar ook het niet meer kunnen bereiken van onze deelnemers aan onze opleidingen zal nog enkele jaren voelbaar zijn. Gelukkige konden we rekenen op bijkomende steun aan jeugdorganisaties van de Vlaamse overheid.